► 2 ปีก่อน ณ ฟาร์มสุนัขแห่งหนึ่งในจังหวัดสระบุรี
“เจ้าไข่” ถือกำเนิดจากแม่พันธ์มินิเจอร์ พินเชอร์ พร้อมพี่น้องร่วมสายเลือดอีก3 ตัว
ทุกตัวแข็งแรงสีดำ-น้ำตาล ตามแบบฉบับสุนัขกระเป๋า
ยกเว้นเจ้าไข่ที่เกิดมาแหกเหล่า เจ้าไข่ออกมาสีขาวสลับดำและน้ำตาล ขาสั้นผิดส่วน ดูตลกเหมือนตัวการ์ตูน เป็นที่กังขาแก่เจ้าของนัก
มันอัปลักษณ์ แต่อัปลักษณ์ได้น่ารักที่สุด
พี่น้องร่วมท้องที่เกิดมาสวยงามตามแบบฉบับของหมากระเป๋าถูกจำหน่ายออกไปหมดยกเว้นเจ้าไข่ที่ขายไม่ออก
มันจึงตกเป็นภาระของพ่อที่เลี้ยงดู ซึ่งพ่อก้อเต็มใจ
เจ้าไข่กลายเป็นขวัญใจของพ่อและครอบครัวอย่างรวดเร็ว ด้วยความน่ารัก ฉลาด แสนรู้ของมัน
พ่อซึ่งกำลังต่อสู้กับมะเร็งร้ายระยะสุดท้าย ได้เจ้าไข่เป็นยาวิเศษช่วยยืดลมหายใจได้อีกยาวนาน
พ่อมีความสุข ในช่วงสุดท้ายของชีวิต กับเจ้าไข่สุนัขที่ขายไม่ออก
-----------
เมื่อวาระสุดท้ายของพ่อมาถึง
ผมรับอาสาที่จะดูแลเจ้าไข่แทนพ่อ รับปากว่าจะเลี้ยงมันอย่างดี เหมือนกับที่พ่อรักมัน เจ้าไข่มันจึงเป็นยิ่งกว่าหมาธรรมดา มันเหมือนของขวัญชิ้นสุดท้ายที่พ่อให้ไว้
นับตั้งแต่วันนั้นเจ้าไข่จึงได้ย้ายที่พำนักมาอยู่กับผมในเมืองกรุง
เจ้าไข่กลายเป็นขวัญใจของครอบครัวผมอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะลูกชายวัยช่างเจรจา ที่ผูกมิตรเป็นเพื่อนเล่นกันอย่างขาดไม่ได้
--------
ทุกคืนเจ้าไข่กับพรรคพวก จุ่น ไมโล และโอเล่ มารอรับผมที่ประตูบ้านทุกคืน เมื่อผมเปิดประตูถอยรถเข้าอู่ พวกมันจะพากันตระเวณประกาศความเป็นเจ้าถิ่นในซอยเล็กๆ หน้าบ้าน
คืนนี้ก้อเช่นกัน
หลังจากจอดรถเรียบร้อย ผมออกมาเรียกสมุนสี่ขาเข้าบ้าน ทุกตัวมาครบ ยกเว้นเจ้าไข่…..มันหายไปไหน?
แล้วสายตาผมก้อพบสิ่งที่ผมไม่อยากเห็น
เจ้าไข่นอนชักกระตุก สำลักเลือดที่ทะลักออกมาจากปาก
ตายแล้ว!!เจ้าไข่โดนรถที่ผ่านไปซักครู่ทับเสียแล้ว
เจ้าไข่ชักกระตุกอยู่สักครู่ ก่อนสงบนิ่งอย่างตลอดกาล
เจ้าไข่ตายแล้ว!!
ผมไม่โทษรถคันนั้น เขาคงมองไม่เห็นมันจริงๆ ด้วยที่ตัวมันเล็กมาก
เจ้าของรถขอโทษผม…แล้วเดินจากไป ปล่อยให้ผมยืนงง
ผมอุ้มเจ้าไข่เข้าบ้าน วางร่างไว้บนโต๊ะ ก่อนจะตัดสินใจทำอย่างไรต่อไป
……….
ฝนเริ่มลงเม็ด ฟ้าแลบเปรี้ยง เหมือนกำลังรับรู้ถึงเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น
ผมนั่งนิ่งดูฝนตก มองเจ้าไข่อย่างอาลัย ในสมองมีภาพเจ้าไข่วิ่งเต็มไปหมด ผมพยายามข่มตานอน แต่นอนไม่หลับ ผมคิดว่ารุ่งเช้าผมจะตอบลูกชายผมอย่างไรเมื่อเขาถามถึง “ไอ้ไข่” เพื่อนรักของเขา
ผมตื่นนอนตอนเช้าตรู่ ทั้งๆที่นอนไปแค่ชั่วโมงเดียว
ผมฝังร่างเจ้าไข่ไว้ใต้ต้นขนุนในสวนหลังบ้าน
ก่อนที่จะกลับมาบอกลูกชายว่า
เจ้าไข่หลับสบายแล้ว
มันหลับอยู่ในสวนหลังบ้าน
ผมเดินจากมา แว่วได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ของลูก
“หลับซะเจ้าเพื่อนยาก”
...
เราก็มีแจ็คกลาย เหมือนกันสีดำเยอะกว่าเจ้าไข่อีก คุณนายเต็มใจเดินเข้ามาในรั้วบ้านเมื่อ 4 ปีที่แล้ว เป็นหมาที่ดี ฉลาด ว่องไวมาก ไม่มีใครจับเธอได้ทัน เคยมีคนจะขโมยแต่จับคุณนายเต็มไม่ได้ 4 ปีที่อยู่ด้วยกัน ยอมรับรักเธอจริงๆ แล้วเธอก็ไปจากเราเพราะไวรัสตับอักเสบ เมื่อวันที่ 18 พ.ค. 55นี้เอง ทุกวัีนนี้ยังทำใจไม่ได้เลยค่ะ
มั่นใจว่าจำกันได้ ก็เรื่องเล่านี้แหล่ะ ได้ฟังมา 3 ปีกว่าแล้วเห็นจะได้ ^_^
ไม่กล้ากลับบ้านกลัวภาพยังติดตา ผ่านไปหลายเดือนแล้วยังทำใจไม่ค่อยได้เรย แต่ก้อยังอยากได้แจ็คมาเลี้ยงอยู่ดี เพราะค้าน่ารักสุดๆอ่ะ
ถ้ามีเวลาอยากไปดูที่ไร่จังเรย(คงเลือกไม่ถูกแน่ๆ อยากได้ทุกตัว555+) {icon3}
นี่แหละครับ ความผูกพันธุ์